شهرستان دلیجان یکی از شهرستانهای استان مرکزی است و مرکز آن شهر دلیجان است . نراق دیگر شهر آن است .
موقعیت و تقسیمات جغرافیایی
شهرستان دلیجان در طول جغرافیایی ۵۰ درجه و ۱۶ دقیقه تا ۵۱ درجه و ۵ دقیقه و عرض جغرافیایی ۳۳ درجه و ۴۲ دقیقه تا ۳۴ درجه و ۱۸ دقیقه واقع شده شهر دلیجان بهعنوان مرکز این شهرستان در ارتفاع ۱۵۳۰ متری از سطح دریا قرار دارد.
این شهرستان از شمال به استان قم و از جنوب به استان اصفهان و از شرق به شهرستان کاشان و از غرب به شهرستان محلات همسایه بوده و گستردگیاین شهرستان نزدیک به ۲۵۰۰ کیلومتر مربع میباشد و در کنار راههای پیوند دهنده چندین استان کشور است. این شهرستان در استان مرکزی از موقعیت ویژهای برخوردار است و همین امر زمینه را برای تغییرات اجتماعی و فرهنگی در آن شهر فراهم آوردهاست و به دلیل همین عواملاین شهرستان در حال گذر از موقعیت کنونی به وضعیت صنعتی بوده و مردم آن فرایند شهروندی را تجربه میکنند .
بر اساس تقسیمات کشوری شهرستان دلیجان دارای دو شهر دلیجان و نراق و یک بخش با نام بخش مرکزی، چهار دهستان و صد آبادی دارای سکنهاست که از این تعداد ۲۹ آبادی دارای ۲۰ خانوار و بیشتر هستند .
ریشهشناسی نام
عدهای معتقدند که چون دلیجان در مسیر راههای مهم و ارتباطی کشور به ویژه شهرهای بزرگ مرکزی و جنوبی قرار دارد از گذشتههای دور دارای اهمیت بوده و یکی از توقفگاههای اصلی و مهم بهشمار میرفتهاست. پیش از پیدایش وسیله نقلیه موتوری بیش تر از چهارپایان و
درشکه
استفاده میکردند و چون در آن زمان به گاری و درشکه
دلیجان
یا «دلیگان» گفته میشد، از این رو این شهر را به مرور زمان دلیجان نامیدند
. گروهی دیگر بر این باورند که دلیجان قبل از تسلط اعراب بر ایران شهری آباد به نام دلیرگان بودهاست. بعد از تسلط اعراب بر ایرانیان حرف گاف در زبان عرب «ج» تلفظ شده و نام آن از دلیرگان به دلیرجان تغییر یافتهاست
و سپس با کاربرد سنگین تکرار حرف «ر» این حرف از آن حذف و به دلیجان تبدیل شدهاست
.
پیشینه تاریخی
بنا به نوشتههای تاریخی، دلیجان پیشین شهری بسیار بزرگ با چهار دروازه در چهار طرف بود که به دروازههای قلیان، آتشکده، شاه ولی و کاه گندم معروف بودهاند. گستردگی شهر قدیمی دلیجان را تا نزدیکی خورهه ذکر کردهاند. مجموعه نشانهها و آثار پیدا شده تاریخی مانند سفالها، خمرهها و آجرهای بسیار زیبا نشان میدهد که دلیجان شهری بزرگ بودهاست .
شهر دلیجان در طول تاریخ همیشه در مرکزیت قرار داشته و نزدیکی آن با شهرهای بزرگ و مهمایران باعث شده که در سده چهارم هجری جزو قم و یکی از مناطق مهم آن دانسته شود، تا آنکه به روزگار عباسیان جزوی از اصفهان میگردد .